Na een aantal bezoeken aan LTC. Cole’s graf besloot ik een graf te adopteren. Ik deed een aanvraag en eind Maart 2007 kreeg ik de adoptie papieren binnen. Ben er even bij gaan zitten, want het was toch een bijzonder moment voor mij, mijn eigen adoptiegraf. Iemand waar ik zorg voor zou drage…..
Ik kreeg het graf toegewezen van Capt Leonard J. McGee, 194st GIR,17de Airborne Division. Een paratrooper, “Thunder from Heaven”. En het GIR verwees naar de Gliders, de zweefvliegtuigen, bij elke grote operatie ingezet. Horsa’s, Waco’s en Hamilcars werden achter C-47’s en andere zwaardere vliegtuigen gekoppeld om zo soldaten, materieel en spullen te vervoeren.

Nou, dat was tenminste al iets. Er zijn genoeg sites die daar over gaan, dacht ik. Het viel tegen, hard tegen. Ik vond niets over Leonard, wel wat algemene dingen over het 17de en 194st, dus werd het tijd om hulp in te schakelen. Want als ik een bezoek breng aan zijn graf wil ik toch graag weten hoe hij eruit zag, wat zijn verhaal was. Ik begon met een mail naar Mevr. Quaedvlieg te sturen, zij weet alles. Mijn steun en toeverlaat. En toen ik wist waar Leonard geboren was en wanneer, mailde ik de Bibliotheek van zijn geboorteplaats en nog wat andere instellingen daar. Toen was het afwachten, want meestal hoor je niets of het duurt heel lang. Geduld, heel veel geduld hebben.
De eerste reactie liet niet lang op zich wachten, Mr. Joe Larissey, ben hem eeuwig dankbaar voor de foto van Leonard, nu wist ik hoe hij eruit zag. En met de andere informatie die Mr. Larissey had ben ik verder gaan zoeken, samen met Mr. Terry Wirick. Ben deze heren dankbaar voor alles wat ze toch maar deden voor mij, ze waren beiden ook zeer geïnteresseerd. Ik heb er goede contacten aan over gehouden. Dank jullie wel, allemaal!!

Leonard werd geboren op 1 mei, 1917, in Bristol Borough, Pennsylvania. Hij was de jongste uit een gezin van vier kinderen. Zijn ouders waren van Ierse afkomst maar beiden in PA geboren. Vader was Bernard F. McGee, geb.1876, moeder was Ellen G. McGee, geb. 1878.
Ze hadden een kruidenierszaak. Zijn drie zusters heetten, Mary, Ellen en Rita. Ellen werd non, zuster Mary John.

Na het LaSalle College, waar Leonard cum laude slaagde, werd hij toegelaten aan het Thomas Jefferson Medical College in Philadelphia. Leonard werd arts, een chirurg. En hij was pas 25 à 26 jaar toen hij afstudeerde.
In de negen maanden die hij in het Nazareth Hospital werkte, voordat de oorlog er tussen kwam, leerde hij Mabel Doyle kennen. Een operatie verpleegster uit Nova Scotia, Canada.
Ze trouwden en kregen een zoon, Terry.

Maar dokter McGee werd opgeroepen voor het leger. Hij kwam bij het nieuwe 194st GIR, wat toegevoegd werd aan het 17de Airborne. Na vijf sprongen een paratrooper.
28 augustus 1944 komen ze in Engeland aan. Samen met het 101st, en het 82st Airborne kwam het 17de (triple AAA)definitief bij het U.S. XVIII Airborne Corps. Leonard was er trots op bij het 17de te dienen.
Tijdens Market Garden was het 17de nog in training, en werd in reserve gehouden. Ze kwamen voor het eerst in actie tijdens het Ardennen Offensief. Tijdelijk bij Patton′s III Leger ingedeeld. In de nacht werden ze gedropt boven Reims, 23 tot 25 Dec., en losten de 28st INF. DIV. af op 3 Jan. 1945 bij Morhet. Er werd hard gevochten van 4 tot 9 Januari, the Battle of Dead Mans′s Ridge.
Ze veroverden meerdere kleine Belgische dorpen, en losten de 11de Armored DIV. af . Bij het 194st GIR waren velen gewonden en doden door Duitse mortier aanvallen.

M.D. Leonard McGee had gedurende deze periode onder verschrikkelijke omstandigheden levens gered. Operaties uitgevoerd op jonge jongens. Officieel, omdat hij een combat-surgeon was, hoefde hij niet aan gevechten deel te nemen. Maar hij wist tijdens een insluiting door de Duitsers toch twee Duitse soldaten gevangen te nemen.

Het 17de keerde terug naar Frankrijk op 11 Febr. 1945, en van daaruit op 21 Maart naar België om zich voor te bereiden op Operatie Varsity, de geallieerde aanval over de Rijn in Duitsland, het Ruhr-gebied.
Op 24 Maart was het zover, meer dan 21.000 mannen vertrokken met de grootste luchtvloot van de gehele oorlog. 1572 Vliegtuigen ( C-47′s en C-46′s) en 1326 zweefvliegtuigen om deel te nemen aan de laatste luchtlanding uit de geschiedenis. Het duurde meer dan drie uur voor de luchtvloot was gepasseerd. De landingen begonnen om 10.00 uur.
Het 194st GIR zou landen ten noorden van Wesel, op een vlak terrein, waar de Issel-rivier en het Issel kanaal samen kwamen, Landing-zone S. Ze landden midden in tegenvuur van de Duitsers, afweergeschut schoot meerdere C-47′s en vooral C-46′s uit de lucht. Zweefvliegtuigen storten neer en verongelukten.

En zo sneuvelde Capt. McGee, zijn Glider crashte. Bij een plaats genoemd Lebeck., Een onnodige dood voor iemand die nog veel levens had kunnen redden. Leonard werd onderscheiden met twee Purple Hearts en de Bronze Star. Hij was een uistekende student in zijn schooljaren, was zachtmoedig, geen druktemaker,en had veel vrienden. Dit weet ik door het contact met Brother Joe, van La Salle College die me het een en ander gemaild heeft, en mij een brief van Leonard liet lezen. Leonard was ook een diep gelovig man, hij had altijd zijn rozenkrans bij zich.
In zijn geboorteplaats zijn een vleugel van het Nazareth Ziekenhuis, en een onderdeel van het Thomas Jefferson Medical College naar hem vernoemd. Dankzij mijn onderzoek heb ik heel wat losgemaakt en op zijn kop gezet in Bristol Borough, de geboorteplaats van Leonard. Mr. Mike Harris gaat Capt. Leonard J. McGee`s naam (samen met nog 6 andere soldaten uit Bristol) toevoegen aan het monument voor de gesneuvelden van zijn stad in WWII. Daar ben ik heel trots op, zo wordt hij voor altijd in zijn geboorteplaats herinnerd.

Ik zal aan deze kant van de oceaan mijn best voor Leonard blijven doen. Ik kreeg zijn graf toegewezen van de St. Adoptiegraven in Margraten, en dat ik nu zijn verhaal heb kunnen vertellen vind ik uniek. Het is een eer voor mij om te kunnen zeggen :”Capt. McGee, ja, die ken ik”. Nu weet ik hoe hij eruit zag en wat zijn verhaal was, mede dankzij zijn zoon Terry, die zijn vader nooit heeft mogen leren kennen. Hij is mij , samen met zijn moeder Mabel die inmiddels 90 jaar is, zeer dankbaar dat ik het graf van zijn vader eer. Zolang als het mogelijk is zal ik dit ook blijven doen. Capt Leonard J McGee, een chirurg, arts die nooit de kans kreeg om na de oorlog terug naar huis te keren, naar zijn familie.
En zelf een praktijk op te zetten, die toekomst werd hem ontnomen.
Een ware held.

Bronze Starv- ww2awards.com , Wilco Vermeer